Тауықтың ары тарымен бірге,
Шашылса тары – шашылар.
Аққудың ары жарымен бірге
(Жарына ғана бас ұрар).
Есектің ары, есалаң неме,
Ойлайды ол қарнын созу деп.
Тұлпарды даттап өш алам деме,
Тұлпардың ары озу тек.
Қыранның ары көзінде өткір,
Күнге де қарар қасқайып.
Қарғаның ары… өзімен кеткір,
Өзімен өзін тастайық.
Ғаламның ары күнменен нұрлы,
Күнсіз тұл тірлік әлемі.
Даланың әрі гүлімен сырлы,
Гүлсіз де бірақ әдемі.
Шаладай бықсып жалғасып жүрер,
Өсек пен соры соңында, –
Ақынның арын Алласы білер,
Ал сенің арың қолыңда!
(с) Маралтай Райымбекұлы
